Nadejda Filaretovna von Meck, genç yaşta evlendiği demiryolu mühendisi olan eşini 1876’da kaybettiğinde, on bir çocuğuyla birlikte büyük bir servetin sahibi olur. Zengin dul, Rus aristokratlarının yaşantısına ayak uydurmak yerine inzivaya çekilir.
Dönemin ünlü bir bestecisine hayran olan bu bayan, onu yıllık düzenli bir gelire bağlar. Böylelikle de besteci, geçim derdinden uzaklaşarak tamamıyla müziğe verir kendini.
Müzik sever kadının Kiel’deki köşkünde ve Simaki’deki evinde kalan besteci, dördüncü senfonisini “en iyi arkadaşıma” diyerek bayan von Meck’e ithaf eder.İki insan 13 yıl mektuplaşırlar ama hiç görmezler birbirlerini. Besteci, 13 yılın ardından aldığı bir mektupla hayal kırıklığına uğrar.
Bayan Meck, iflasın eşiğinde olduğunu ve yardımı keseceğini yazmaktadır. Önceleri zengin bir kadının kaprisi olarak yorumlar mektubu. Onuru kırılır ama “en iyi arkadasına” duyduğu yakınlık üstün gelerek, Bayan von Meck’den uzaklaşmak istemez.Ne var ki bestecinin tüm yaklaşımları kadın tarafından sessizlikle karşılanır. Yaşamının son döneminde koleradan korkmadığını söyleyen besteci kaynatılmamış sular içer. Bir gece rahatsızlanır ve koleraya yakalandığı anlaşılır. Öldükten iki ay sonra da bayan von Meck ayrılır dünyadan. (s.29)
Eser : SUNAY AKIN
ÖNCE ÇOCUKLAR VE KADINLAR
ÇINAR YAYINLARI
1.BASIM İSTANBUL, EKİM 1999